3 Weeks in Tibet
Door: Eelco en Annelies
Blijf op de hoogte en volg Eelco en Annelies
10 Oktober 2010 | Nepal, Kathmandu
Tibet is een prachtig en bijzonder land! Dat kan ook bijna niet anders met een groot gedeelte van de Himalaya in je achtertuin. Ondanks de hoogte van het Tibetaanse plateau (bijna 4000m), zijn de 6-,7- en 8-duizenders indrukwekkend. Op het plateau hebben we echt het idee dicht bij de wolken te zijn en de lucht is prachtig om te zien. 's Nachts zijn er ongelofelijk veel sterren en is de melkweg echt 'melkig'!
Tibet is al heel lang een droombestemming van ons beiden. De verwachting was hooggespannen, misschien te hoog. Tibet is nog steeds een heel bijzonder land. Het land ademt Boeddhisme en dat is erg bijzonder om te zien en mee te maken. Overal zijn kloosters, tempels, heilige stenen, heilige bergen, heilige meren, voetafdrukken van Boeddha, etc. En overal zie je vrolijk gekleurde gebedsvlaggen. De Tibetanen zijn ontzettend gelovig. Bij 'ontzettend gelovig' denken wij gelijk aan streng Christelijke zwarte kousen kerkgangers. In Tibet maakt het Boeddhisme de mensen juist vrolijk, supervriendelijk en tolerant. Natuurlijk zijn er andere Bhoeddistische landen, waar dat ook het geval is. Maar in Tibet heeft het iets extra's en dat is moeilijk uit te leggen.
Sinds een jaar of 50 is Tibet een provincie van China en wordt het land in een rap tempo ontwikkeld. Er loopt nu een snelweg dwars door Tibet langs alle highlights en dat heeft als voordeel dat je snel en comfortabel door Tibet's toeristische gedeelte heen reist. En dat Chinezen Tibet overspoelen, zowel als bewoner (in sommige plaatsen is het spelletje 'zoek de Tibetaan' lastig geworden) en als toerist (90% van de toeristen is Chinees). Helaas gaat dat wat ons betreft ten koste van het mystieke en eigen karakter van Tibet. En dat is wat onze hooggespannen verwachting een beetje doet tegenvallen. Om onze gids en chauffeur te beschermen (en dat is geen grap) geven we verder geen mening over de situatie in Tibet.
Naast de highlights bij de snelweg, hebben we ook een week door het oostelijke niet-toeristische gedeelte van Tibet gereisd. Helaas moesten we een paar mooie plekken overslaan omdat de weg ernaar toe te gevaarlijk was door de vele landslides. Erg leuk om de enige buitenlander te zijn. Het nadeel was dat er ook meer restricties en check-points waren. Zo mochten we alleen in bepaalde hotels slapen (kassa!) en mochten we fijn 4 uur extra rijden omdat we zogenaamd een stempeltje niet hadden op onze toch al indrukwekkende stapel permits. Ook kregen we te maken met het fenomeen 'time speed', waarbij je een minimum aantal minuten opgelegd krijgt tussen 2 checkpoints (als je Chinees bent mag je sneller rijden...).
De kloosters in Tibet liggen meestal op een prachtige plek in de bergen en zijn nog allemaal in gebruik. In de kloosters ruikt het naar de overvloedige yakboter die meegebracht wordt door pelgrims en gebruikt wordt als brandstof voor alle kaarsen in het klooster. Het is bijzonder om de monnikken bezig te zien en te spreken. Het bezoeken geeft een rustig gevoel. Net als de pelgrims hebben we bij bijna alle kloosters een kora gelopen (rondje rond de kerk) en dat schijnt goed te zijn voor je karma. Kora's worden ook gelopen rondom heilige bergen en meren (maar daar ben je wel even mee bezig, vooral als je het prostrerend wil doen).
Vanuit het hele land prostreren pelgrims naar Lhasa. Prostreren gaat als volgt: klap in je handen, ga op je buik liggen en strek je handen voor je uit, sta op en loop naar het punt waar je handen de grond raakten, klap weer in je handen en herhaal de voorgaande procedure. Zo duurt het wel even voor je ergens bent. Een prima work-out overigens, maar een drukke weg lijkt ons geen geschikte plek, zeker niet met asfaltkleurige kleren en te hard rijdende vrachtwagens in de buurt...
Het toppunt zijn toch wel de mensen die jarenlang op een speciale plek in de heilige bergen mediteren om zo de Boeddhistische verlichting te bereiken. We hebben een vrouw gesproken die al bijna 20 jaar lang hoog in de bergen in een grot ter grootte van een bezemkast leefde. We mochten even kijken in haar heilige grot. Ze leefde van donaties (eten, drinken, geld en natuurlijk yakboter) die pelgrims voor haar meebrachten.
Op een van de dagen hebben we een prachtige zonsopgang meegemaakt op een 5000m hoge pas met fantastisch uitzicht over de Himalaya met maar liefst vijf 8-duizenders (voor de liefhebber: Makalu, Lhotse, Everest, Cho Oyu en een met een niet te onthouden naam). Fantastisch! Last van de hoogte hebben we niet echt gehad, behalve tijdens het slapen bij een hoog meer (Nam Tso, 4800m) en vlakbij het basecamp bij de Mt. Everest (5000m). Vooral Eelco had er last van en werd af en toe wakker om (letterlijk) naar adem te happen.
De hoogste berg op aarde (tenminste gemeten vanaf zeeniveau) is indrukwekkend! Wat een enorme en hoge massa rots, sneeuw en ijs. Vanaf de Tibetaanse kant kun je zonder ook maar een meter te lopen, arriveren in het basecamp op 5150m. Omdat we het schandalig vinden om niet te lopen naar het basecamp van de Mt. Everest, hebben we de laatste 6km (200 hoogtemeters) lopend gedaan. Ondanks de hoogte ging dat prima. Helaas konden we niet helemaal tot aan de gletsjer lopen, want dan zouden we neergeknald worden door de zenuwachtige Chinese soldaten. Toevallig spraken we met een bergbeklimmer van de enige expedititie die er op dat moment was. Ze waren er al 2 maanden en hadden wegens slecht weer de top niet bereikt (ze wilden de 3000m verticale noordwand van de Everest beklimmen, een niet echt makkelijke route).
Op dit moment zijn we in Kathmandu en hebben we Marcel gisteren warm onthaald. Over een paar dagen gaan we 2 weken lopen in de Himalaya!
Tibet is al heel lang een droombestemming van ons beiden. De verwachting was hooggespannen, misschien te hoog. Tibet is nog steeds een heel bijzonder land. Het land ademt Boeddhisme en dat is erg bijzonder om te zien en mee te maken. Overal zijn kloosters, tempels, heilige stenen, heilige bergen, heilige meren, voetafdrukken van Boeddha, etc. En overal zie je vrolijk gekleurde gebedsvlaggen. De Tibetanen zijn ontzettend gelovig. Bij 'ontzettend gelovig' denken wij gelijk aan streng Christelijke zwarte kousen kerkgangers. In Tibet maakt het Boeddhisme de mensen juist vrolijk, supervriendelijk en tolerant. Natuurlijk zijn er andere Bhoeddistische landen, waar dat ook het geval is. Maar in Tibet heeft het iets extra's en dat is moeilijk uit te leggen.
Sinds een jaar of 50 is Tibet een provincie van China en wordt het land in een rap tempo ontwikkeld. Er loopt nu een snelweg dwars door Tibet langs alle highlights en dat heeft als voordeel dat je snel en comfortabel door Tibet's toeristische gedeelte heen reist. En dat Chinezen Tibet overspoelen, zowel als bewoner (in sommige plaatsen is het spelletje 'zoek de Tibetaan' lastig geworden) en als toerist (90% van de toeristen is Chinees). Helaas gaat dat wat ons betreft ten koste van het mystieke en eigen karakter van Tibet. En dat is wat onze hooggespannen verwachting een beetje doet tegenvallen. Om onze gids en chauffeur te beschermen (en dat is geen grap) geven we verder geen mening over de situatie in Tibet.
Naast de highlights bij de snelweg, hebben we ook een week door het oostelijke niet-toeristische gedeelte van Tibet gereisd. Helaas moesten we een paar mooie plekken overslaan omdat de weg ernaar toe te gevaarlijk was door de vele landslides. Erg leuk om de enige buitenlander te zijn. Het nadeel was dat er ook meer restricties en check-points waren. Zo mochten we alleen in bepaalde hotels slapen (kassa!) en mochten we fijn 4 uur extra rijden omdat we zogenaamd een stempeltje niet hadden op onze toch al indrukwekkende stapel permits. Ook kregen we te maken met het fenomeen 'time speed', waarbij je een minimum aantal minuten opgelegd krijgt tussen 2 checkpoints (als je Chinees bent mag je sneller rijden...).
De kloosters in Tibet liggen meestal op een prachtige plek in de bergen en zijn nog allemaal in gebruik. In de kloosters ruikt het naar de overvloedige yakboter die meegebracht wordt door pelgrims en gebruikt wordt als brandstof voor alle kaarsen in het klooster. Het is bijzonder om de monnikken bezig te zien en te spreken. Het bezoeken geeft een rustig gevoel. Net als de pelgrims hebben we bij bijna alle kloosters een kora gelopen (rondje rond de kerk) en dat schijnt goed te zijn voor je karma. Kora's worden ook gelopen rondom heilige bergen en meren (maar daar ben je wel even mee bezig, vooral als je het prostrerend wil doen).
Vanuit het hele land prostreren pelgrims naar Lhasa. Prostreren gaat als volgt: klap in je handen, ga op je buik liggen en strek je handen voor je uit, sta op en loop naar het punt waar je handen de grond raakten, klap weer in je handen en herhaal de voorgaande procedure. Zo duurt het wel even voor je ergens bent. Een prima work-out overigens, maar een drukke weg lijkt ons geen geschikte plek, zeker niet met asfaltkleurige kleren en te hard rijdende vrachtwagens in de buurt...
Het toppunt zijn toch wel de mensen die jarenlang op een speciale plek in de heilige bergen mediteren om zo de Boeddhistische verlichting te bereiken. We hebben een vrouw gesproken die al bijna 20 jaar lang hoog in de bergen in een grot ter grootte van een bezemkast leefde. We mochten even kijken in haar heilige grot. Ze leefde van donaties (eten, drinken, geld en natuurlijk yakboter) die pelgrims voor haar meebrachten.
Op een van de dagen hebben we een prachtige zonsopgang meegemaakt op een 5000m hoge pas met fantastisch uitzicht over de Himalaya met maar liefst vijf 8-duizenders (voor de liefhebber: Makalu, Lhotse, Everest, Cho Oyu en een met een niet te onthouden naam). Fantastisch! Last van de hoogte hebben we niet echt gehad, behalve tijdens het slapen bij een hoog meer (Nam Tso, 4800m) en vlakbij het basecamp bij de Mt. Everest (5000m). Vooral Eelco had er last van en werd af en toe wakker om (letterlijk) naar adem te happen.
De hoogste berg op aarde (tenminste gemeten vanaf zeeniveau) is indrukwekkend! Wat een enorme en hoge massa rots, sneeuw en ijs. Vanaf de Tibetaanse kant kun je zonder ook maar een meter te lopen, arriveren in het basecamp op 5150m. Omdat we het schandalig vinden om niet te lopen naar het basecamp van de Mt. Everest, hebben we de laatste 6km (200 hoogtemeters) lopend gedaan. Ondanks de hoogte ging dat prima. Helaas konden we niet helemaal tot aan de gletsjer lopen, want dan zouden we neergeknald worden door de zenuwachtige Chinese soldaten. Toevallig spraken we met een bergbeklimmer van de enige expedititie die er op dat moment was. Ze waren er al 2 maanden en hadden wegens slecht weer de top niet bereikt (ze wilden de 3000m verticale noordwand van de Everest beklimmen, een niet echt makkelijke route).
Op dit moment zijn we in Kathmandu en hebben we Marcel gisteren warm onthaald. Over een paar dagen gaan we 2 weken lopen in de Himalaya!
-
10 Oktober 2010 - 07:11
Marianne:
Succes met de trekking! -
10 Oktober 2010 - 08:04
Arja:
Wat een ontzettend gave dingen doen jullie! Moet ondanks het lichte tegenvallen wel heel bijzonder geweest zijn. Heel veel plezier nu met Himalaya-'wandeling'.
Groetjes -
10 Oktober 2010 - 08:46
Sander:
Wat een ontzettend gaaf verhaal weer! Dit ga ik ook maar op mijn to-do lijstje zetten... Plezier in de Himalaya! -
10 Oktober 2010 - 12:45
Ingmar:
Hoewel de 'overname' van tibet door China niet juist is, is het tijdrijden een mooie ontwikkeling. Zou het nieuwe kabinet in nederland ook moeten invoeren. Echter hoe hoger de verwachtingen, hoe lager de bergen ..... -
10 Oktober 2010 - 17:26
Leontine:
Adembenemend en indrukwekkend!
Benieuwd naar jullie Himalaya avontuur!
Groetjes x Leontine en Jorrit -
11 Oktober 2010 - 18:52
Katja:
bedankt voor de mooie foto's! zo kan ik me even weer terug wanen. wat een bijzonder land blijft het toch. (PS de andere foto's zijn op de post!) gr katja -
11 Oktober 2010 - 20:26
Peulus:
Ik zat gisteren lekker in de herfstzon op de duinen bij Soest. Schitterende '15meters'hebben ze daar maar geen fucking yak te bekennen.
Annel-Ies,kun jij svp foto maken van 'Eelco op Yak' of 'Eelco ment Yak' danwel 'Eelco prostreert Yak'?
Groeten aan Marsje Bakkert -
12 Oktober 2010 - 07:02
Maartje:
Hoi eelco
we zijn ook in pokhara, beginnen waarschijnlijk de 14e met Poon Hill trek. Misschien dat we elkaar onderweg nog tegenkomen ;)
veel plezier! -
12 Oktober 2010 - 10:31
Giancarlo:
Prachtige foto's van een bijzonder land, dat Tibet. Ben benieuwd naar jullie verhalen over de trekking! Veel plezier. -
12 Oktober 2010 - 21:09
Naomi:
Steeds als ik jullie foto's bekijk sta ik weer versteld van alles wat ik zie, zoveel waar ik zo weinig besef van heb en zover van me af staat waar jullie nu zo dichtbij zijn. Lijkt me echt heel bijzonder om mee te maken en te kunnen delen samen.
Enjoy!
veel liefs -
13 Oktober 2010 - 10:00
Eliane:
Wat een mooie foto's en wat maken jullie veel mee. Tibet is echt een andere wereld. Mediteren is heel gezond ook hier in dit kikkerlandje. Misschien iets om als jullie weer terug zijn op te pakken.
-
16 Oktober 2010 - 12:39
Juliane:
Wat een schitterend land! Is het eten hetzelfde als in China? Veel succes met de tocht door de bergen! -
20 Oktober 2010 - 12:42
Marloes:
Hi Annelies,
Ben je alweer op reis? Wat gaaf zeg!Ik hoorde het via Jaco, die ik via werk ken. Ik heb volgende maand een bijeenkomst bij zijn bedrijf. Kleine wereld zeg! Geniet van jullie avonturen.
Groetjes Marloes (ik heb in je huisje gewoon bij je vorige reis!) -
01 November 2010 - 02:08
Anke:
Hoi daar in Nepal, tenminste, dat is wat jullie schreven toch?
Wat een bijzonder verhaal over Tibet. Staat ook hoog op onze wenslijst en heel mooi om daat iets over te lezen. We kunnen het gevoel van hoge verwachtingen en een iets andere werkelijkheid zeker voorstellen, hoewel niet op de manier die jullie nu ervaren. Zou leuk zijn om elkaar te treffen in NZ!
Geniet ervan en ik heb wat op jullie mail gespamd.
Gr. Anke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
